Kleinschalig, gezellig en knus. Zo laat het edcamp in Meppel zich voor mij het best karakteriseren. Een kleine 30 deelnemers meldden zich rond 10 uur in Kindcentrum Stadskwartier. Na de koffie, met veel meegebrachte, begeleidende lekkernijen, loste Karin Winters het startschot. Negen presentaties, een uitvoerig bezoek aan de maakzolder en een aantal individuele sessies later zat de zaterdag er alweer op. Wat een energie, wat een onbaatzuchtigheid. Dat zijn voor mij de unieke kenmerken van een edcamp. Ik haal er per definitie meer uit dan ik erin stop.
Tegelijkertijd hink ik op twee gedachten.
Keuzestress
Je kunt nou eenmaal niet op alle plekken tegelijk zijn. Dat levert keuzestress op. Zo wilde ik graag bij de presentatie over One Note voor het onderwijs zijn, maar helaas had ik tegelijkertijd een instructiesessie met Willem Karssenberg gepland. Samen maakten we van een oude verstofte laptop een prima werkende Chromebook. Dat komt goed van pas in mijn lessen, waar veel leerlingen niet over een laptop beschikken, wat vaak de vaart uit hun voortgang haalt. Domweg omdat ze niet kunnen googelen, of niet in de gelegenheid zijn de online instructies bij een opdracht te raadplegen.
Paul Laaper introduceerde ons in de wereld van badges. Onderscheidingen die iedereen kan verdienen door een inspanning of prestatie te leveren. Badges, zo betoogde Paul, zijn vooral goed inzetbaar voor een formatieve beoordeling. Voor het aspect dat heel vroeger ‘vlijt’ werd genoemd. Of voor het markeren van kleine tussenstapjes die niet direct toetsbaar (summatief beoordeelbaar) zijn. Paul toonde hoe je zelf een systeem van badges voor jouw leerlingen kunt opzetten en hoe dat leerlingen motiveert.
Zelf mocht ik in de middagronde een korte introductie op H5P houden. Een set interactieve online gereedschappen waar ik erg enthousiast over ben. Het instrumentarium biedt heel veel mogelijkheden voor zowel korte oefeningen als het opzetten van volledige trajecten met e-learning. Ik kom je er graag meer over vertellen.
Liefde voor het vak – hoe redden we de leraar?
Het bruisend enthousiasme neemt een licht zeurderig gevoel in mijn achterhoofd niet weg. Toeval of niet, maar op dezelfde dag had De Volkskrant een onderwijsbijlage met de titel ‘liefde voor het vak’. Dezelfde liefde die deelnemers naar een edcamp drijft (“Ik moet er niet zijn, ik wil er zijn”, schrijft Frans Droog op zijn blog) en die tegelijkertijd de ondergang voor de beroepsgroep betekent. Men doet het werk zó graag, zo onbaatzuchtig, dat de materiële beloning en de waardering voor het werk achterblijven, zonder dat de leerkrachten voor zichzelf opkomen. Pas sinds kort is daar een voorzichtige kentering in gekomen.
Laat die kentering doorzetten in een definitieve omslag. Niet dat de onderwijzer weer tot de notabelen van het dorp gaat horen, net als de burgemeester en de notaris, maar dat het weer een beroep met onderkende betekenis wordt. Een fatsoenlijk salaris is daar onderdeel van.
Bij mij overheerst de liefde voor het vak nog steeds en daar put ik energie uit. Hoe lang nog?
Voorbeeld van H5P-toepassing:
https://h5p.org/h5p/embed/166118
Technologie in het onderwijs 